বিগত কিছু বছৰত এক নতুন পৰিৱৰ্তনৰ ধুমুহা বলিছে বিশ্বৰ ৰাজনৈতিক মানচিত্ৰত। শেহতীয়াকৈ জনসাধাৰণৰ ক্ষোভ আৰু বিদ্ৰোহীৰ হেঁচাত গাদীচ্যুত হোৱাৰ নজিৰ গঢ়িছে বিশ্বৰ কেইবাখনো দেশে। গণতন্ত্ৰৰ বাবে কৰা সংগ্ৰাম বা স্বৈৰাচাৰী শাসনৰ অন্ত পেলোৱাৰ বাবে চলা এই বিদ্ৰোহে এফালে যদি সৃষ্টি কৰিছে নতুন ইতিহাসৰ, আনফালে আকৌ নমাই আনিছে ভয়াৱহ ৰক্তপাত আৰু অশান্তি।
অন্যহাতে দেশৰ ভিতৰৰ এনে বিদ্ৰোহে তেনে দেশসমূহৰ ৰাজনৈতিক ভৱিষ্যতক গভীৰভাৱে প্ৰভাৱিত কৰাই নহয়, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজনীতিতো প্ৰভাৱ পেলাইছে। সমগ্ৰ বিশ্বতে এনে বিদ্ৰোহ আৰু চৰকাৰ পতনৰ ঘটনা ক্ৰমাৎ যেন বৃদ্ধি পাইছে। বাংলাদেশ, লিবিয়া, আফগানিস্তান, শ্ৰীলংকা, টিউনিছিয়া আৰু চুডানৰ দৰে দেশৰ পিছত জনতাৰ অসন্তুষ্টি আৰু বিদ্ৰোহে এইবাৰ নতুন অধ্যায় ৰচিছে ছিৰিয়াতো।