112
বিশেষ প্ৰতিবেদনঃ ১৯৪৭ চনৰ ১৪ আগষ্ট। সেইদিনা বিয়লি বিমানেৰে কৰাচীৰ পৰা দিল্লীলৈ উভতিছিল লৰ্ড মাউণ্টবেটেন। মাজ আকাশৰ পৰা তেওঁ স্পষ্টকৈ দেখিবলৈ পাইছিল পঞ্জাৱৰ ভিন্ন স্থানৰ পৰা ওপৰলৈ উৰি যোৱা ধোৱাৰ কুণ্ডলী। এই ধোৱাৰ কুণ্ডলীয়ে ভাৰতৰ প্ৰথমগৰাকী প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৰ ৰাজনৈতিক জীৱনৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ সময়খিনিক অস্থিৰ কৰি তুলিছিল।
১৪ আগষ্টৰ ঠিক যি সময়ত সূৰ্য অস্তগামী হৈছিল ঠিক সেই সময়তে দুজন সন্যাসী এখন গাড়ীত আহি নেহৰুৰ ১৭ য়াৰ্ক ৰোডস্থিত ঘৰৰ সমুখত ৰৈছিল। সন্যাসী দুজনৰ হাতত আছিল পাট-মুগাৰ পীতবস্ত্ৰ, তামিলনাডুৰ তাঞ্জোৰ নৈৰ পৱিত্ৰ পানী, ভস্ম আৰু মাদ্ৰাজৰ নটৰাজ মন্দিৰত পুৱাৰ ভাগত ছটিয়াই দিয়া চাউল।
