বিহু অসমীয়াৰ বাপতি সাহোন। গণ জীৱনৰ সাহ। কিন্তু এনেহেন বিহুটিয়েও এতিয়া যেন আমাক লগ নিদিয়া হৈছে। এইবাৰ ভোগালী বিহুটিত অসমৰ ৰাইজে কোনোধৰণৰ ভোগেই কৰিবলৈকে নাপালে। এতিয়া ৰঙালী বিহুটিতো অসমীয়া ৰাইজে যে কোনোধৰণ ৰং-ৰহইছো কৰিব নাপাব সেয়া ধুৰূপ। বিহুৰ আৰম্ভণিৰে পৰা অসমত ইয়াৰ আগতে এনেকুৱা দুৰ্দিন হৈছিল নে নাই তাৰ কোনো সবিশেষ তথ্য পাবলৈ নাই। অসম আন্দোলনৰ সময়তো বিহুৰ দিনকেইটাত ভয়-শংকাই দেখা দিছিল যদিও বিহুৱানখন যাচিব পাৰিছিল। কিন্তু এইবাৰ পৰিস্থিতি এনে হৈ পৰিছে যে হেপাহৰ বিহুৱানখনো কোনেও কাকো আগবঢ়াব নোৱাৰিব। লিখিছে বিকাশজ্যোতি শইকীয়াই।
► উছৱবোৰ যেন শেষ হৈ আহিছে৷ ইটোৰ পিছত সিটো পৰিঘটনাই যেন শেষ কৰি নিছে জীৱনৰ মাদকতা, অনাবিল হাঁহি আৰু উচ্ছাসৰ জোঁৱাৰ৷ ক্ৰমাগত ঘটনা-পৰিঘটনাবোৰে যেন কৰ্মব্যস্ত মানুহক, জীৱনৰ দৈনন্দিন প্ৰাত্যহিকতাৰ মাজত কিছুক্ষণ উছৱৰ আনন্দত মতলীয়া হোৱাৰপৰা বঞ্চিত কৰিছে৷ নাটকীয় দৃশ্যপটৰ দৰে এটাৰ পিছত এটাকৈ প্ৰৱেশ ঘটিছে দুৰ্যোগ আৰু দুৰ্ভাৱনাৰ৷ ক’তো কোনো স্থিৰ হৈ থাকিব নোৱৰাৰ দুৰ্ভাগ্যজনক পৰিৱেশ৷ এনেদৰেই লাহে লাহে হেৰাই যাব নেকি জীৱনৰ ৰঙবোৰ, উল্লাস আৰু হাঁহিৰ সঁফুৰাবোৰ৷ ক্ৰমশঃ ঘটি থকা ঘটনাবোৰে দিছে নেকি তাৰেই আগলি বতৰা?
