‘তবলা সম্ৰাট’ৰ বিদায়! মোৰ ইংৰাজী ভাল নহয়, কিন্তু মোৰ তবলাই সকলো ভাষাই জানে…

“এদিন তুমি পৃথিৱী জয় কৰিব পাৰিবা।’’— মুখত এটা প্ৰশান্তিৰ হাঁহি সানি তাহানিতেই কৈছিল পিতৃ তথা বিংশ শতাব্দীৰ ভাৰতৰ প্ৰখ্যাত তবলাবাদক ওস্তাদ আল্লাৰখাই। তেতিয়া জাকিৰৰ বয়স মাত্ৰ সাত বছৰ। পিতৃৰ মুখৰ এই কথা বুজি পোৱাৰ বয়স নাছিল তেতিয়া তেওঁৰ। কিন্তু এটা আত্মবিশ্বাস যেন তেতিয়াই গঢ় লৈ উঠিছিল বুকুৰ মাজত।

জাকিৰৰ জন্ম যেতিয়া হৈছিল, পিতৃয়ে কোলাত তুলি কাণৰ কাষত তেওঁক আয়াত কোৱা নাছিল, কৈছিল তবলাৰ ছন্দ। পৰিয়ালে এই বিষয়ে সোধাত তবলাবাদক পিতৃয়ে কৈছিল, “তবলাৰ ছন্দই মোৰ জীৱনৰ আয়াত।”